به گزارش تابناک کردستان، مرکز آمار ایران، دیروز گزارش شاخص قیمت مصرف کننده به تفکیک استان در اردیبهشت 98 را منتشر کرد که طبق آن، تورم نقطه به نقطه برای خانوارهای کشور 52.1 درصد و در کردستان 63.4 درصد است؛ و این یعنی خانوارهای ساکن کردستان به طور متوسط 11.3 درصد بیشتر از میانگین کشور و 19.9 درصد بیشتر از آخرین استان کشور نسبت به اردیبهشتماه 97 برای خرید یک «مجموعه کالا و خدمات یکسان» هزینه کردهاند.
در گزارش، بیشترین نرخ تورم دوازده ماهه مربوط به کردستان و 41 درصد اعلام و تورم نقطهای مواد خوراکی و آشامیدنی هم در کردستان 84.6 درصد اعلام شده است؛ کردستان بالاترین نرخ تورم 12 ماهه را هم در کالاهای غیرخوراکی و خدمات دارد.
گزارش، حال و روز کردستان از نظر مرجع رسمی آمار کشور است و جالب آنکه تنها یک روز قبل از انتشار آن، معاون اقتصادی استاندار، ظاهراً خبرگزاریهای دولتی و البته خبرگزاری مورد وثوق! تیم اقتصادی استان را با خود همراه کرده و پس از گشتی در بازار سنندج با هم به این نتیجه رسیده بودند که «کردستان گرانترین استان کشور نیست»؛ لابد انتظار دارند مردم هم بپذیرند!
خیر! این جماعت باید به این باور برسند که واقعیت بازار کردستان، دقیقاً همان چیزی است که مردم هر روز با آن مواجه میشوند نه آن مطالبی که گفته و نوشته میشود و اگر تمام رسانههای استان در باب ناتوانی تیم اقتصادی دولت در کردستان در کنترل بازار بنویسند، مردمی که آن توانمندی را دیده و نتایج عملِ تیم را لمس کردهاند، قدر میشناسند و بهایی به سخن رسانه هم نمیدهند ولی اگر تمام رسانههای استان در باب تخصص و توانایی تیم در موضوع کنترل بازار و توزیع مناسب کالا قلمفرسایی کنند مادامی که مردم نتیجه عملی کار را نبینند هر آنچه گفته و نوشته شده را شعارهای پوچ و سفارشینویسی میدانند.
راستی؛ اظهارات 28 اردیبهشت 98 رئیس اداره نظارت و بازرسی صنعت، معدن و تجارت کردستان قابل تأمل است؛ بخوانید: «بازار کردستان با 47 بازرس قابل کنترل نیست»؛ «کنترل و نظارت بر نحوه توزیع کالاهای یارانهای مانند، قند، شکر، برنج، گوشت و غیره که هر کدام به عنوان چالشی سازمان را در فشار قرار دادهاند، کار سادهای نیست»؛ «تفاوت قیمت کالاهای یارانهای با قیمت واقعی آنها در بازار موجب سوءاستفاده افرادی سودجو و دلال شده است، این اشخاص با بکارگیری افرادی کالاهای تنظیم بازار را خریداری میکنند و با قیمت چند برابری میفروشند»؛ «هر روز قیمتها افزایش مییابد و صدایمان به جایی نمیرسد».
حالا مردم قضاوت کنند واقعیت بازار کردستان این اظهارات است یا گفتههای معاون اقتصادی استاندار کردستان؟ آیا در شرایطی که برای نمونه مدیرعامل شرکت بازرگانی دولتی ایران 4 خرداد 98 اعلام میکند «قیمت هر کیلوگرم شکر فلهای 3500 تومان است و به وفور در سطح بازار فراهم است» آیا مردم کردستان (آنهایی که یا مناعت طبع دارند و یا ناتوان از ایستادن در صفوف هستند) هم واقعاً شکر مورد نیازشان را با این قیمت خریداری میکنند؟
ما چندین ماه است که میگوییم کالاهای تنظیم بازار به جای آنکه به دست مردم بینوا در نایسر و ننله و دوشان و گریزه و کانیکوزله و تقتقان و عباسآباد و فرجه سنندج برسد به سودجویان و دلالان فروخته میشود؛ میگوییم دولتمردان کردستان ناتوان از کنترل بازار هستند؛ و چه خوب که بالاخره کسی از خودشان انصاف به خرج داد و جوانمردانه اعتراف کرد.
حالا هم میگوییم تیم اقتصادی دولت در کردستان اگر ریگی به کفش نداشت جلسات خود را در خفا و بدون حضور رسانه منتقد برگزار نمیکرد؛ میگوییم ناتوانی این تیم محرز شده و بهتر است بخشی از کار نظارت بر بازار استان به سازمانهای مردمنهاد واگذار شود؛ مردمنهادهای واقعی را میگوییم نه رانتیها و حزبیکارهای مورد علاقه معاون اقتصادی استاندار و دار و دستهاش.