فتحِ مبین و ماندگار

تابناک رضوی: عادت داریم که فتح را از تیزی شمشیر ببینیم. می پنداریم پیروزی های نمایان پس از چکچک شمشیر خا حاصل می آید. به همین خاطر است که تیر را بر کلمه ارجحیت می دهیم. حرف اروز و دیروز نیست. شاید -حتی- حرف فردای تنها هم نباشد. ما از دیرباز تا امروز و شاید فرداهای دور، فتح را رهاورد جنگ بدانیم. اما واقعیت چیست و حقیقت قرآنی، در کدام کلان رویداد عصر نبوی، از "فتح مبین" سخن به میان می آورد. همان که در آیه نخستِ سوره مبارکه فتح می خوانیم:" "إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا؛ ما براى تو پيروزى نمايانى را مقدر كرده‌ايم." به ما باشد، غزوات رسول خدا را فهرست می کنیم. شاید هم بسیارمان به ماجرای فتح مکه گره بزنند اما واقعیت تاریخی چیز دیگری است. فتح مبین دقیا بعد از صلح حدیبیه است. همان که به مذاق برخی خوش نیامد آن روز. پیمانی که رسول خدا در انعقاد آن انعطاف زیادی نشان دادند. نمونه‌ای از انعطاف پیامبر(ص)، قبول درخواست سهیل بن عمرو- نماینده قریش- بود مبنی بر حذف "بسم الله الرحمن الرحیم‌" از ابتدای صلح نامه و نوشتن «‌بِاسْمک الّلهم‌َّ» به جای آن، و نیز حذف عنوان" رسول الله "بعد از نام آن حضرت و نوشتن «‌محمدبن عبدالله‌» به جای آن بود.. برخی صحابه از جمله خلیفه دوم، به این شیوه پیامبر انتقاد کردند. و این صلحنامه را باعث حقارت مسلمانان می‌دانستند.  اما واقعیت چیز دیگری بود. گاه صلح، در هایی را می گشاید که از هیچ جنگی ساخته نیست. تاریخ هم این را گواهی می دهد که بنیان قدرت قریش را این پیمان بیش از غزوات دیگر سست و فرسوده کرد. این رسم هم در همیشه زمان پیش روی اهل ایمان است که دانسته، راه را انتخاب کنند. خواسته های خود را به توانستن غنی نمایند و آز آنچه دشمن در نخوت و غرور پیروزی خود می شمارد، به فتح آشکار، کوچه باز کنند. همه می دانیم که نه تنها برد شمشیر که قدرت دیگر جنگ افزار های امروز هم محدود است هم به لحاظ اثر در زمین و هم زمان اما کلمات اند که حصر زمان و زمین را چنان در می نوردند که در هزاره های بعد هم همان کارکردی را دارند که در روز نخست داشتند. گاه حتی بیشتر هم می شود این اثر گذاری چنان که صلح حدیبیه مستظهر به عنایت خداوندی نماد و نمود آن شد. فتح مکه یکی از فراوان رهاورد های آن بود و تا امروز و تا همیشه بر این ساحت رفیع دستاورد می روید. پیامبر را، رسالت را، ولایت را باور کنیم. با تنظیم رفتار به تراز آن در درازنای تاریخ فتح مبین را زیست کنیم.

ان شاالله