به گزارش تابناک مازندران ، بلایی که انتخاب جناحی و رفاقتی مدیران بر سر بزرگترین ظرفیت توسعه ای استان مازندران آورده است موجب شده است که مازندران در قطب گردشگری تا کنون ناموفق باشد.
حسین خانی:سالهای طولانی است که مازندران در حوزه گردشگری درجا می زند.طی سالهای اخیر درانتخاب مدیران برای صدارت در این حوزه بیشتر از آنکه بر شایستگی ها مد نظر تصمیم گیران قرار بگیرد، وابستگی به جناح ها و گروه های سیاسی به عنوان فاکتور های گزینش آنان نقش داشته است. مازندران به دلیل دارا بودن مواهب خدادادی از گذشته های دور مقصد خیل مسافران و گردشگران داخلی و خارجی بوده است. بر اساس اعلام متولیان امر سالانه بیش از 20 میلیون نفر برای گذراندن اوقات تعطیلی خود به این خطه از شمال ایران سفر می کنند. اما از قرائن و شواهد اینگونه بر می آید که شکل مواجهه با این فرصت نتوانسته است موجبات توسعه و پیشرفت را برای استان فراهم سازد.
شکل و شیوه ورود با این مقوله مهم طی سالیان گذشته زمینه ساز محرومیت این استان از جذب گردشگر شده است. در همین ارتباط حسینی پور در زمان استانداری اش بر مازندران با اشاره به کارشکنی ها برای توسعه این صنعت گفته بود که "گردشگری در استان به‌دلیل پندار غلط و ناراحتی متدینین مخالف زیاد دارد که باید این برداشت غلط را برداریم."
او با بیان اینکه متاسفانه تناسب خوبی برای ظرفیت‌های گردشگری مازندران و زیرساخت‌های آن وجود ندارد، گفته بود:" با وجود این ظرفیت‌های بی‌نظیر و پذیرش میلیون‌ها مسافر در استان از لحاظ کمیت و کیفیت استان مناسب با این ظرفیت‌ها نیست."
استاندار وقت مازندران همچنین با اشاره به ۴۷۰ کیلومتر مرز آبی در استان و اینکه یک اتوبوس دریایی برای استفاده گردشگران وجود نداردتاکید داشت که جذاب‌ترین موضوع گردشگری در کشورهای مختلف اتوبوس دریایی است.
اما در همین دوره مباحثی چون راه اندازی تاکسی هوایی و همین اتوبوس دریایی به صورت خیلی جدی مطرح شده و در عمل ناکام ماند. شاید بزرگترین دلیل اینگونه رخداد های نامبارک همان فشار از بیرون و البته حرف درمانی برخی از مسولان باشد. مسئولانی که بدون بررسی های دقیق و نکته سنجی های منطقی مباحثی را مطرح می کنند اما وقتی قرار است برای عملیاتی کردن آن گفته ها اقدام شود، خود را در برابر خیلی مشکلات و دست اندازها می بینند. شاید نخستین گره این کلاف همان واگذاری مدیریت این عرصه به افراد کار نابلد باشد. افرادی که حاضرند برای نشستن بر کرسی مدیریت این عرصه وعده های و برنامه های فضایی ارائه کنند . آنان خوب می دانند که در این استان وعده دادن خرجی برایشان ندارد و حتی بعد از ناکامی شان نیز از سوی کسی مورد مواخذه قرار نمی گیرند. البته این موضوع درباره اغلب مدیریت ها در دستگاه های اجرایی صدق می کند. مدیریت ها در استان تاکنون بیشتر ازآنکه فرصتی برای حرکت رو به جل باشد، مقدمه ای برای رزومه سازی برخی افراد بوده تا با توصل به آن بتوانند بعد ها پست های بهتری را به اشغال خود درآورند!
افکار عمومی بخوبی بر این مهم آگاهی دارند که انتخاب مدیران بر اساس چانه زنی ها و رایزنی های پشت پرده برخی مسئولان ذی نفوذ صورت می گیرد. یا حداقل باید اذعان کرد که نقش آنان در سپردن کرسی های مدیریتی به برخی افراد خاص بسیار پر رنگ است.
درحالیکه بر اساس آمارهای ارائه شده،این استان با داشتن حدود ۱۶۰ منطقه نمونه گردشگری سالانه پذیرای ۲۰ میلیون مسافر داخلی و خارجی است ، هنوز بسیاری از ظرفیت های این بخش نظیر گردشگری مزرعه ای، گردشگری سلامت، بوم گردگری و طبیعت گردی هنوز ناشناخته مانده است .
جالبتر اینکه از مجموع ۱۷ میلیون هکتار عرصه های جنگلی کشور بیش از ۵۳ درصد آن در مازندران و از مجموع ۸۰۰ کیلومتر سواحل دریای خزر حدود ۳۴۰ کیلومتر آن در این استان واقع شده است.
اما در کمال تاسف با وجود ظرفیت های فراوان در حوزه گردشگری در زمان حاضر در بخش سواحل مازندران هیج برنامه مدون و منسجم مربوط به توسعه گردشگری تدوین نشده است در واقع می توان گفت این بخش رها شده است.
شکل و شیوه غلط برخورد ها با سرمایه گذاران باعث شده تا پروژه های بزرگی که می توانست با اجرایی شدنشان زمینه ساز رفع کاستی ها در این حوزه باشد، یا به طورکامل رها شده یا اینکه در گیرودار نگاه های غیر فنی برخی تصمیم گیران ، مشمول گذر زمان شده و اکنون بخاطر افزایش سرسام آور هزینه اجرا با مشکلات عدیده ای روبرو شده است.
مازندران به جای خدمات گردشگری، خدمات مسافری ارائه می دهد و این هنر دستگاه های گردشگری است که مسافر را به گردشگر تبدیل کند تا از سالانه حدود ۴۰ میلیون مسافر نهایت استفاده را ببریم، مازندران امتیازات به مراتب بیشتری از دیگر کشورهای منطقه دارد اما از آن بهره ای برده نشده است.
در یک جمله باید گفت که" مازندران بزرگترین قطب گردشگری در تابلو و تیتر است نه در عمل."