در اين ماجرا چه اتفاق بدي است و چه چيز غم‌انگيزي وجود دارد كه كاردبزني خون‌شان درنمي‌آيد. مگر شرط ما - يكي از شرط‌هاي ما - همين نبود كه پرونده هسته‌اي بسته شود؟ خوب حالا بسته شده، با اجماع هم بسته شده. چه چيزي از اين بهتر كه دنيا متقاعد شده ايران سلاح كشتار جمعي ندارد؟ تعرف الاشياء با ضدادها. من از اين ناراحتي دوستان چنين استنباط مي‌كنم كه اگر بازرسان آژانس، در مراكز هسته‌اي ايران بمب اتمي پيدا مي‌كردند، اينها الان خوشحال مي‌شدند. اگر شوراي حكام بر مدار سابق محكوم‌مان مي‌كرد و عليه برنامه صلح‌آميزمان قطعنامه صادر مي‌كرد، لابد جشن مي‌گرفتند و هورا مي‌كشيدند و سر ذوق مي‌آمدند.
انگار كه بعضي‌ها با جنگ و تحريم و دعوا و خشم و عصبانيت و پرخاش سازگارترند تا با آشتي و رفاه و دوستي و مهرباني. اتفاقا الان وقت خوبي است كه ما عليه اسراييلي‌ها اعلام جرم كنيم كه چرا در ترور دانشمندان هسته‌اي ما دست داشته در حالي كه برنامه اتمي كشور صلح‌آميز بوده. در تعجبم كه چرا بعضي اين اتفاق ميمون و مبارك را بدل از عزا گرفته‌اند و حرف از بي‌وفايي مي‌زنند. به عقب برگرديم، مي‌بينيم كه روز تصويب تحريم‌هاي ظالمانه خوشحال‌تر و شادمان‌تر بودند تا حالا كه شوراي حكام از راي سابق خود برگشته....
من خيلي فكر كردم. دليل اين همه عصبانيت را گفتم احتمالا به خاطر مجلس و انتخابات آينده است. گفتم لابد اينها نگرانند كه اين موفقيت ديپلماتيك به حساب دولت منظور شود و روي همين حساب مردم به طرفداران دولت بيشتر راي بدهند تا به منتقدان آن.
عزیز جان علت فقط بریده شدن نان دلالی آنهاست.