تابناک فارس ایکنا: از نخستین زیارت مرقد حضرت سیدالشهدا(ع) در سال ۶۱ هجری قمری قرنها میگذرد و این سنت حَسَنه هر سال بیش از پیش با شکوه بیشتری برگزار شده است. به ویژه در سه دهه گذشته در کشور ما، این زیارت به بخشی از فرهنگ مذهبی مردم تبدیل شده و بسیاری از مؤمنان به ویژه جوانان، تلاش دارند تا این سفر زیارتی را به صورت پیادهروی انجام دهند.
طی کردن مسیر چندین کیلومتری به صورت پیاده، نیازمند آگاهی و رعایت اصول علمی و کاربردی پیاده روی است تا زائران، علاوه بر کسب فیض و اجر معنوی، سلامت جسم و روح خود را نیز حفظ کنند.
چگونه درست پیادهروی کنیم
بهترین حالت پیاده روی برای طی مسافت های طولانی، رعایت نکات زیر است:
۱- صاف بایستید و پاهای خود را با فاصله مناسبی کنار هم قرار دهید؛ انگشتان پا را میتوان کمی زاویه داد، اما باید به سمت جلو باشند.
۲- پشت خود را قوس ندهید.
۳- به جلو یا عقب خم نشوید.
۴- شکم را کمی منقبض و ماهیچههای مرکزی ناحیه شکم خود را درگیر کنید، این کار به شما برای حفظ وضعیت مناسب در هنگام راه رفتن کمک میکند.
۵- لگن را در حالت صاف قرار دهید.
۶- باسن را به جلو یا عقب خم نکنید تا انحنای طبیعی ستون فقرات حفظ شود.
۷- به سمت پایین و جلوی پاهایتان نگاه نکنید.
۸- چشمان خود را به فاصله ۳ تا ۶ متری خود متمرکز کنید؛ در این صورت هم میتوانید موانع پیش رویتان را ببینید و هم از وارد شدن تنش به نیمه بالایی بدن جلوگیری کنید، اگر به سمت پایین و پاهای خود نگاه کنید، به قسمت بالایی کمر و گردن شما فشار غیر ضروری وارد میشود.
۹- چانه را موازی با زمین نگه دارید؛ اگر مطابق آنچه در مورد قبل بیان شد، نگاه به جلو را حفظ کنید، این موضوع رعایت می شود، اما بهتر است کمی دقت کنید تا چانهتان به بالا یا پایین خم نشده باشد.
۱۰- راه رفتن با سر پایین مانند هنگام نگاه کردن به تلفن همراه و همچنین خم کردن گردن به سمت عقب، باعث ایجاد تنش در قسمت بالایی بدن و فشار به گردن می شود؛ ضمن اینکه با این کار مناظر زیبا و انرژی بخش اطراف خود را نیز از دست خواهید داد.
۱۱- شانههایتان را بالا نگه دارید و در حالی که شانههایتان را کمی به سمت عقب میبرید، سعی کنید راحت باشید؛ شانههای خود را به سمت بالا، عقب و سپس پایین بچرخانید؛ این نقطه جایی است که شانههای شما باید به هنگام راه رفتن قرار گیرد؛ شانهها نباید به سمت گوشها بالا بیایند؛ تصور کنید که میخواهید شانهها را از گوشها دور نگه دارید تا کشش قسمت بالای بدن کاهش یابد و بازوها به راحتی حرکت کنند؛ این کار به کاهش تنش شانهها در بسیاری از افراد و نیز تنظیم وضعیت برای استفاده از حرکت بازو کمک میکند.
حرکت بازو در پیادهروی
حرکتهای هدفمند بازو میتواند نیروی راه رفتن را افزایش داده و باعث شود ۵ تا ۱۰ درصد کالری بیشتری بسوزانید؛ همچنین به عنوان عامل ایجاد تعادل هنگام حرکت پا کمک می کنند؛ اگر حرکت بازوها را به پیاده روی خود اضافه کنید، به سرعت شما افزوده میشود؛ در فرهنگ عامه برخی نمونههای نادرست از «پیادهروی سریع» با حرکات بازوها وجود دارد؛ به این شکل که بازوها در هوا حرکتهای فشاری انجام میدهند یا به خارج از بدن کشیده میشوند، این در حالی است که این نوع حرکت بازو به فرد در هنگام پیادهروی کمکی نمیکند.
- برای انجام حرکت صحیح بازوها هنگام راه رفتن، آرنج خود را ۹۰ درجه خم کنید.
- دستهای خود را کمی ببندید، اما مشت های خود را گره نکنید؛ گره کردن مشتها میتواند فشار خون شما را افرایش دهد.
- با هر قدم، بازوی مخالف پای جلوی خود را مستقیم و نه به شکل مورب، جلو بیاورید.
- همانطور که پای جلوی خود را به عقب میبرید، بازوی مخالف را مستقیم به عقب بازگردانید.
- آرنج خود را نزدیک بدن خود نگه دارید و به سمت بیرون پرتاب نکنید.
- دست رو به جلوی شما نباید از نقطه مرکزی بدن عبور کند.
- دستهای شما هنگام جلو رفتن نباید بالاتر از استخوان سینه باشد و باید پایینتر قرار گیرند.
- اگر حرکت دادن بازوها شما را خسته میکند، این کار را هر بار ۵ تا ۱۰ دقیقه انجام دهید و سپس بازوها را شُل کنید تا به طور طبیعی در کنار بدن حرکت کنند.
گام برداشتن درست
۱. گام برداشتن در پیاده روی باید به صورت روان باشد؛ اگر هنگام پیادهروی به پاهای شما ضربه وارد میشود، احتمال این وجود دارد که از کفش های سِفت و نامناسب استفاده میکنید؛ کفشهای انعطافپذیر به شما کمک میکند که حرکت پاها به درستی انجام شود.
۲. برای گام برداشتن درست، ابتدا پاشنه پا را روی زمین بگذارید؛ در مرحله بعد، کف پا و انگشتان را روی زمین قرار دهید؛ با انگشتان پای عقب فشاری به سمت جلو وارد کرده و پاشنه پا را از زمین جدا کنید؛ پای عقب را به سمت جلو آورده و پاشنه آن را روی زمین قرار دهید؛ در ابتدای انجام این حرکت و تا زمانی که عضلات ساق پا تقویت شوند، ممکن است کمی احساس خستگی و درد کنید.
۳. کفش مناسب، کفشی است که کف آن از آج و لایههای منعطف و حدود یک سانتیمتر قابلیت انعطاف داشته باشد و هنگام قرار گرفتن سینه پا بر روی زمین، فشاری بر ستون فقرات و لگن ایجاد نشود.