به گزارش تابناک گیلان، گفته می شود ما ایرانی ها مردمی فوتبال دوست هستیم. مردمی که حاضر هستند برای حمایت از تیم محبوب خود کیلومترها مسافت را در گرما و سرما طی کنند، ساعت ها پشت ورودی ورزشگاه ها انتظار بکشند، هنگام تماشای بازی با تمام وجود فریادهای هواداری سر دهند و در نهایت، شادمان از پیروزی یا ناامید و مغموم از بازی ضعیف تیم خود و در عین حال امیدوار به آینده ورزشگاه ها را ترک کنند.
ولی به اعتقاد بسیاری ما نه «فوتبال دوست» بلکه «ورزش دوست» هستیم و رشد فوتبال در این سال ها که در کشور ما متاسفانه محدود به جنبه های رسانه یی بوده، سبب شده است ورزش ما در فوتبال خلاصه شود و فوتبال به ورزش نخست کشور مبدل شود و در مقابل سایر رشته های ورزشی در سایه ی سنگین آن قرار گیرند و امکان رشد پیدا نکنند.
ساختار ورزش ایران بیشتر دولتی است. این نکته به خودی خود منفی نیست ولی در ایران و در نتیجه سوء مدیریتی که متاسفانه محدود به ورزش نیز نمی شود و ریشه های عمیق آن بسیاری از حوزه های فرهنگ، اقتصاد و ... را فرا گرفته، تاثیری مصیبت بار بر ورزش کشور باقی گذاشته است. یکی از بدترین تاثیرهای چنین رویکردهایی را می توان محدودیت لیگ های کشوری با 70 میلیون جمعیت علاقه مند به ورزش، به تنها چند رشته ی ورزشی نظیر فوتبال، بسکتبال، والیبال، واترپلو، فوتسال و کشتی آزاد دانست.
این امر در کنار قرار گرفتن بسیاری از این رشته ها در سایه ی فوتبال و در شرایطی که آن ها از کیفیت و عملکرد بسیار بالاتری نسبت به فوتبال برخوردار هستند موجب شده است تا حساسیت های عمومی از طرف مردم و حتی برخی مسوولان نسبت به دستمزدهای بازیکنان فوتبال ایران چند برابر شود.
به گزارش تابناک گیلان، در این بین مردم گیلان نیز بسیار فوتبالی هستند و به این ورزش محبوب بسیار توجه دارند و دائما آنچه در فوتبال استان می گذرد را رصد می کنند.یکی از باشگاه های ریشه دار گیلانی و پایتخت گیلان باشگاه داماش است که این روزها اوضاع مناسبی ندارد و اخیرا تصمیمی در خصوص واگذاری این تیم به هیئت فوتبال استان،واکنش هایی را به همراه داشته است.
روزنامه معین در شماره روز دوشنبه دوازدهم مردادماه، مطلبی تحت عنوان « هبه یک کلاه گشاد به هیأت فوتبال» به قلم صاحب مقصودی در ارتباط با واگذاری امتیاز تیم فوتبال داماش گیلان به هیأت فوتبال استان و تعیین تکلیف نشدن موضوع سود ترانسفر بازیکنان این تیم منتشر کرده است.
روز 23 تیر ماه 1394، توافق نامه ای به امضای الماسخاله رئیس هیات فوتبال گیلان، امیر عابدینی عضو هیات مدیره باشگاه داماش ایرانیان و همچنین ریاحی وکیل شرکت توسعه سرمایه گذاری امیر منصور آریا رسید که طی آن امتیاز تیم فوتبال داماش گیلان به هیات فوتبال استان گیلان واگذار شد.
24 ساعت بعد نیز لغو (نه انحلال) فعالیت های شرکت باشگاه ورزشی داماش ایرانیان اعلام می شود. در بندی از این توافق نامه از کلمه هبه در خصوص تحویل تیم به هیات فوتبال استان گیلان استفاده می شود، اما در جایی دیگر پرداخت دیون فصل 94-93 برعهده هیات فوتبال گیلان (یا بهتر است بگوییم مالک بعدی) قرار می گیرد. دیونی که رییس هیأت فوتبال آن را بالغ بر 20 میلیارد ریال عنوان می کند این در حالی است که کلمه هبه کاملا متضاد با پرداخت پول است.
تا اینجا ماجرا همه چیز طبیعی جلوه می کند، فقط زمانی متوجه هبه یک کلاه گشاد به هیأت فوتبال می شویم که مسئله سود ترانسفر بازیکنانی مثل علیرضا جهانبخش پیش می آید.
عابدینی با مشخص نکردن وضعیت حق انتقال بعدی علیرضا جهانبخش که قطعاً رقم کلانی خواهد بود، تمام تلاش خود را می کند تا 20 درصد قرارداد وی را از استان گیلان دور نگه دارد.
به نظر شما این پول قرار است به جیب چه کسی برود؟ شرکت غیر فعال قبلی؟