حالا شورای پرحاشیه چهارم با یک استیضاح موفق و چندین تلاش ناموفق به روزهای پایانی عمر خود نزدیک می شود. شورایی که فراز و نشیب هایش حتی از شورای سوم هم کمتر نبود و اگر مصلحت سنجی برخی مسئولان شهری و استانی نبود چه بسا نام شهر رشت دوباره در کشور بر سر زبان ها می افتاد. عامل این بدنامی هم بی تردید می توانست از تهاترهای میلیاردی برادر گرفته تا چرخش های دقیقه نودی برای استخدام خواهر! باشد.
حالا اما شنیده ها حکایت از تلاش برای حضور همسران دو عضو شورا در انتخابات آتی شهر رشت دارد. مشخص نیست این دو عضو که بیشتر اوقات خود را در پارلمان محلی شورا به چشم و هم چشمی و حسادت های بچگانه گذرانده اند، دقیقا چه گلی بر سر رشت زده اند که حالا قصد تبدیل مهمترین پارلمان تصمیم گیری شهری به مکانی برای گعده گیری خانوادگی را دارند؟
شان شورا و نمایندگانش آن هم در شهری مانند رشت بسیار بالاتر از آن است که با ورود همسر و فرزند، میراث میرزا خلیل رفیع به مکانی برای دورهمی خانوادگی تبدیل شود. شان شورا بالاتر از آن است که دعواهای برخواسته از حسادت و کینه، منافع مردم را به قربانگاه تاراج ببرد. بلدیه رشت تاریخی به بلندای یک قرن دارد و نباید نام آن در پرتو چشم و هم چشمی ها، تهاترهای میلیاردی و استخدام خواهر و فرزند به فراموشی سپرده شود.
امید است مردم رشت این بار عنان کار را به دست افرادی ندهند که مانند برخی از شورانشینان دوره سوم تنها به فکر خود و منافع خود باشند. شهروندان رشتی بی تردید می دانند که انتخابات شورا و تاثیر و نمود آن در رفاه و آسایش شهری به مراتب بیشتر از انتخابات کلانی همچون انتخابات ریاست جمهوری بوده و با اتفاقاتی که متاسفانه در تارک تاریخ شهر به ثبت رسیده است، شورای پنجم دیگر فرصتی برای آزمون و خطا نخواهد بود.