پیام دکتر محمدباقر باقرزاده به مناسبت *آسمانی شدن پاسدار شهید کربلایی جمال حسنی
به گزارش تابناک گیلان *
بِســـمِ الله الرّحمـــنِ الرّحیـــم
أُوْلَئِکَ. الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهـمْ لِلتَّقـوَی
آن ها کســانی‌اند که خدا قلب‌هاشان را برای تقـــوا امتحان کرده است.
اینک که شهر شعله ور بی خیالی است
جای برادران غیورم چه خالی است
جای برادران غیوری که بعدشان
این شهر در محاصره خشک سالی است
بی ادعا ز خویش گذشتند و پل شدند
رد عبور صاعقه شان این حوالی است
من حرف می زنم و دلم شعر می شود
در واژه های من هیجان لالی است
طاعون گرفته ایم و کسی حس نمی کند
تا آنکه زنده بودنمان احتمالی است
آلوده است کوچه، خیابان به زندگی
چیزی که هست و نیست حالی به حالی است
بر من چه سخت می گذرد این غروب ها
جای برادران غیورم چه خالی است
*شهدا توانستند،*
*آمده‌ایم تا ما هم بتوانیم!*
*ای که مرا خوانده‌ای راه نشانم بده!*