مدتی است که موضوع عفاف و حجاب در جامعه یک بحث پر تکرار و گا‌ها چالش برانگیز شده است و البته موضع گیری سیاسیون را هم در پی داشته است. اما مهمتر از همه بحث‌های سطح جامعه مجلس برای سر و سامان دادن قانونی به این موضوع وارد روند قانونگذاری شده و نهایتا لایحه عفاف و حجاب بعد از کش و قوس‌های زیاد در کمیسیون ویژه و بصورت هشتادوپنجی (بررسی در کمیسیون به جای صحن) بررسی شد و در صحن مجلس نیز با اجرای آزمایشی آن به مدت ۳ سال موافقت شد.
توضیح: طبق اصل ۸۵ قانون اساسی سمت نمایندگی قائم به شخص است و قابل واگذاری به دیگری نیست. مجلس نمی‌تواند اختیار قانونگذاری را به شخص یا هیاتی واگذار کند، ولی در موارد ضروری می‌تواند اختیار وضع بعضی از قوانین را با رعایت اصل هفتاد و دوم به کمیسیون‌های داخلی خود تفویض کند.
همانگونه که مشخص است بخش زیادی از موضعگیری‌ها در خصوص موضوع عفاف و حجاب، سیاسی شده و دو گروه رقیب سیاسی مشخصا دو موضع مخالف هم گرفته اند و در این بین طیف مخالف نقد و تحلیل‌هایی بر شیوه تبدیل یه قانون شدن آن وارد می‌کنند از جمله نقد بر کمیسیون بررسی کننده آن که سید محمد موحد هم عضو ان محسوب می شود !
در یکی از نقد‌های مخالفان آمده است: زنگ آغاز جلسه علنی امروز مجلس در حالی توسط محمد باقر قالیباف به صدا درآمد که بهارستانی‌ها لایحه عفاف و حجاب را در دستور کار خود داشتند؛ لایحه‌ای که پیش از آن با رای مثبت پارلمانی اصل هشتاد و پنجی شده بود تا همانند طرح صیانت به صورت محرمانه و در کمیسیون ویژه بررسی شود و در نهایت بعد از بررسی در کمیسیون مربوطه به صحن مجلس آمده بود تا نمایندگان درباره مدت زمان اجرای آزمایشی آن تصمیم گیری کنند. در نهایت نیز امروز با تصمیم نمایندگان مدت زمان اجرای آزمایشی این لایحه ۳ ساله شد.
سرنوشت لایحه حجاب در دست ۱۰ نماینده با رأی حداقلی !
اما فارغ از حواشی رخ داده در بررسی این لایحه، سوال اصلی آن است که «سرنوشت لایحه‌ای که با زندگی ده‌ها میلیون ایرانی سروکار دارد به چه کسانی سپرده شده بود؟» سوالی که بازهم نگاه را به سمت «مجلس حداقلی» و «آراء حداقلی» میخکوب می‌کند.
براساس تصمیم مجلس کمیسیون اصلی بررسی لایحه حجاب و عفاف در قالب اصل ۸۵ قانون اساسی، کمیسیون قضایی و حقوقی بود و تنها اعضای این کمیسیون حق رأی داشتند و دیگر نمایندگانی که در جلسات بررسی این لایحه حضور داشتند تنها جایگاه نظارتی و مشورتی داشتند.
در بخش انتقادی این تحلیل آمده است : بررسی‌ها از آراء نمایندگان نقش آفرین در تصویب لایحه حجاب و عفاف حکایت از آن دارد که مجموع رأی این نمایندگان برابر با ۴۹۲ هزار و ۵۷۳ رأی است. یعنی سرنوشت یک لایحه حساس و مهم که با حقوق شهروندی ارتباط مستقیم دارد در اختیار نمایندگانی قرار گرفته بود که مجموع آراء آن‌ها به ۵۰۰ هزار نفر هم نمی‌رسد.
براساس اطلاعات منتشر شده در پایگاه الکترونیکی جامعه مجلس شورای اسلامی موسی غضنفرآبادی، محمدتقی نقدعلی، حسن نوروزی، سیدکاظم دلخوش اباتری، هاجر چنارانی، سیدمحمد موحد، حسینعلی حاجی دلیگانی، سیدمرتضی حسینی میانه، عبدالرضا مصری و مهدی باقری ۱۰ عضو این کمیسیون هستند.
بررسی میزان درصد رأی این ۱۰ نماینده نشان از حداقلی بودن رأی این نمایندگان دارد، چه آنکه موسی غضنفرآبادی ۳۰ درصد رأی از واجدان شرایط حوزه انتخابیه بم، ریگان، فهرج و نرماشیر را کسب کرده است. محمدتقی نقدعلی نماینده خمینی شهر ۱۹ درصد، حسن نوروزی نماینده رباط کریم ۸ درصد، هاجر چنارانی نماینده نیشابور و فیروزه ۱۲ درصد و حسینعلی حاجی دلیگانی نماینده شاهین شهر، برخوار و میمه ۳۳ درصد رأی از واجدان شرایط حوزه‌های انتخابیه خود را بدست آورده اند.
سیدمرتضی حسینی میانه نماینده میانه ۸ درصد، سیدکاظم دلخوش نماینده صومعه سرا ۲۱ درصد، عبدالرضا مصری نماینده کرمانشاه ۱۶ درصد و مهدی باقری نماینده زنجان و طارم ۴ درصد و سیدمحمد موحد نماینده کهکیلویه و بویر احمد نیز ۴۰ درصد رأی از واجدان شرایط حوزه‌های انتخابیه خود را بدست آورده اند.
همانگونه که گفته شد فارغ از اصل موضوع یعنی موضوع عفاف و حجاب و ضرورت بودن یا نبودن آن ، در حوزه سیاسی نقدهایی جدی بر شیوه قانون شدن موضوع وارد می شود .
حداقلهای پر سر و صدا ها وای به حال این ملت بدبخت