تابناک ایلام مجتبی کاور::جثه هایی کوچک ،ولی اراده ایی قوی داشتند ، همچون کوه استوار محکم ،ولی سرما وبرف بی رحمانه آنها را برای همیشه تاریخ در دل خاک سرد جای داد ! از آنها می نویسم فرهاد وآزاد را می گویم. آری همان دو برادر مریوانی که تنها برای لقمه ای نان روی سفره ،خود دل را به کوه زدند ،همچون فرهاد برای شیرین ! اما دل به کوه زدن آنها تنها برای نان بود ! قصه پر غصه مرگ این دو برادر همچون سرمای کوه های سر به فلک کشیده مریوان سوزناک است. سوزناکی که نه با تسلیت ونه با گریستن می توان دل خانواده آنها آرام کرد ، چرا که آنها گرسنه از میان ما رفتند وتنها به خاطر خالی بودن سفره خانه پدری !
بسیاری آمدند ورفتند وخواهند آمد و ، وعده نان به این مردم می دهند،زمین پراز گنج شاهد گرسنگی ، فقر ، تنگ دستی مردم این سرزمین پهناور هستیم !
بعد از فوت این دو برادر بسیاری از مسئولان با ارسال پیام ابراز همدردی کردند، به راستی برای خانواده ایی که دو فرزند نوجوان آن تنها به خاطر یک لقمه نان جان شیرین خود را از دست دادند تسلیت شما آرام بخش دل داغ دیده آنها خواهد شد یا نه ؟ خیر ،چون داغ آنها چنان سخت است که نتها پیام تسلیت، بلکه تامین مالی خانواده برای معاش هم نمی تواند ذره ای ذهن وروح پدر ومادر این دو نوجوان را آرام کند، چرا که آنها تنها برای لقمه ای نان رفته بودند ودر سرما جان سپردند!
امروز در گوشه وکنار این کشور پهناور مشکلات اقتصادی ، فقر بیکاری و.. باعث شده بسیاری از خانواده ها با سیلی صورت خود را سرخ نگه دارند تا شاید وعده های بی شمار مسئولان اجرایی یا عملیاتی شوند! آقایان مسئول بپذیرید که فقر ومشکلات دامن بسیاری از خانواده ها را گرفته است، پس برای حیات آنها وعده های خود را عملیاتی کنید تا شاهد فقرطبقاتی در گوشه وکنار کشور نباشیم .
آقایان مسئول ! در سر سفره هر وعده غذایی خود به یاد فرهاد وآزادهای بی شمار باشید که آنها هم برای حیاط خود در پی لقمه ای نان هستند! پس وعده های خود در خصوص مشکلات را عملی کنید .
