به گزارش خبرگزاری برنا از گیلان ؛ بی‌شک خانواده بنیادی ترین نهاد و تشکل در طول تاریخ و تمدن انسانی و مهمترین رکن اجتماعی تلقی می گردد که از دیدگاه دینی و فرهنگی ما دارای اهمیتی ویژه است و در پاسخ به نیاز فطری بشر شکل گرفته است.

انسان بر اساس سرشت و نیاز ذاتی خویش به انس و الفت با دیگران و مصاحبت و همراهی و همراز شدن با آنها نیازمند است و خانواده نهادی است که به این نیاز فطری بشر به‌صورت طبیعی، عمیق و آرام بخش پاسخ می دهد.

بنابراین بنیان خانواده بر اساس پیمان زناشویی میان زن و شوهر شکل می گیرد تا در کنار هم زندگی آرام و سعادتمندی را تجربه نمایند، ولی متأسفانه شواهد فراوانی گویای آن است که زوج¬ها در جامعه امروزی برای برقراری و حفظ روابط صمیمی و دوستانه به مشکلات شدید و فراگیری دچارند. یکی از مشکلات شایع موجود در روابط زوجین که مورد توجه درمانگران واقع شده است، تعارضات زناشویی است. این مشکل ممکن است اشکال مختلف داشته باشد و به صورت افسردگی یکی یا هر دو زوج، اعتیاد، رفتار اختلال آمیز بین فرزندان، سوءرفتار با همسر و درگیری لفظی یا فیزیکی بین زوجین بروز نموده و نهایتاً منجر به طلاق گردد.

تعارض بین فردی به‌عنوان نوعی تعامل که در آن، اشخاص تمایلات، دیدگاه ها و عقاید متضادی را بیان می کنند، تعریف می شود که بعضی محققان آن را رخدادی عادی در زندگی زناشویی می‌دانند.

 

برخی معتقدند درگیری و تعارض در روابط زناشویی به‌خاطر تصمیم گیری های مشترکی که اتخاذ می کنند امری طبیعی است و در فرآیند تصمیم گیری دو نفر، امکان بروز اختلاف نظر وجود دارد. شدت تعارض می تواند در دامنه ای از تفاوت آشکار در نقطه نظرات زن و شوهر تا اختلاف جدی در اهداف، ارزش ها و آرزوها قرار گیرد. در واقع تعارض در ارتباط نزدیک، امری اجتناب‌ناپذیر است.

تعارضات میان افراد و زوجین ضرورتاً مخرب نیستند، بلکه این تعارضات زمانی مخرب می گردند که ما اسلحه هایمان را به جای حل مشکل یا مسئله به طرف یکدیگر نشانه بگیریم.

یک رابطه زناشویی صمیمی مستلزم این است که زوجین یاد بگیرند چگونه باهم مرتبط و چگونه با هم متفاوت باشند. آنچه که اهمیت دارد، سبک مقابله با تعارض است. اگر تعارض به طور کارآمد مدیریت شود، از سکون و رکود ارتباط جلوگیری کرده و در زوجین، مهارت¬های مثبت و کارآمد منطبق با رویدادهای فشارزا ایجاد می کند. حتی یادگیری این رویکرد انطباقی، می تواند فرد را در مقابل دیگر رویدادهای فشارزای زندگی هم مقاوم تر کند. ولی اگر تعارض به‌طور ضعیفی اداره شود موجب تخریب زندگی زناشویی شده و اثرات زیان‌آوری بر سلامت فیزیکی و هیجانی زوجین به جا می¬گذارد و می¬تواند موجب ایجاد دامنه ای از مشکلات رفتاری و هیجانی زوجین و کودکانی شود که در معرض تعارضات والدین هستند.

 

در واقع برنامه مهارتهای ارتباطی زوجین بیشترین تحقیقات را در میان برنامه های آموزش مهارت‌های زناشویی به خود اختصاص داده است.

درمان حل مسئله را به این دلیل که کوتاه مدت و مؤثر بوده و مراجع می تواند به راحتی آن را فراگیرد و نیز به دلیل اینکه عوارض سوء ندارد و مستقیماً متوجه مشکلات مراجع می شود توصیه می کنند.

به نظر می رسد آموزش مهارتهای ارتباطی و حل تعارض به زوجین که در تعاملات زناشویی مشکل داشتند، باعث بهبود روابط زناشویی زوجین و کاهش تعارضات و افزایش سلامت روان در آنها می گردد.

مهارت حل مسئله به عنوان یک فرآیند ادراکی رفتاری است که از طریق آن یک فرد، زوج یا یک گروه تلاش می کنند تا راه‌حل های مؤثر را برای یک مشکل خاص که در زندگی روزمره روی می‌دهد شناسایی و کشف کنند.

 

 سرگرد "فاطمه نورجهانی" _ کارشناس ارشد مرکز مشاوره معاونت اجتماعی پلیس گیلان