ویتامین C. و E. به کاهش آسیب رادیکال‌های آزادی که در اثر نورخورشید، سیگار کشیدن و … ایجاد می‌شود، کمک می‌کنند. رادیکال‌های آزاد، کلاژن، الاستین و فیبر‌های حمایت‌کننده در ساختمان پوست را تخریب کرده و باعث چین و چروک و علایم پیری می‌شوند.
ویتامین‌ها بخشی از کل غذا‌های دریافتی ما هستند و برای متابولیسم و عملکرد فیزیولوژی آن ضروری می‌باشند، البته این به آن معنی نیست که ویتامین به خصوصی وجود ندارد که برای پوست مفید باشد. ویتامین‌ها نیز مثل هورمون‌ها اندازه مشخصی دارند و نباید از حد معمول متجاوز شود.
ویتامین C. می‌تواند به لایه‌های پوست نفوذ کرده و باعث کلاژن‌سازی شود. میزان مورد نیاز ویتامین E. ۴۰۰ واحد روزانه است که در دانه‌های روغن گیاهی و سبزیجات برگی شکل وجود دارد که در کاهش خشکی و زبری پوست موثر است.
ویتامین A. برای ترمیم بافت پوست موثر است و در میوه‌ها و سبزیجات وجود دارد و در کاهش چین و چروک، کنترل خوب آکنه و بهبود نسبی پسوریازیس موثر است.
کاهش ویتامین B. می‌تواند به درماتیت، خارش و واکنش‌های پوستی و ریزش مو منجر شود، بنابراین در رژیم‌غذایی جهت به دست آوردن ویتامین B. می‌توان از برنج، موز، تخم‌مرغ و… استفاده کرد.
نیاسین از ویتامین‌های اختصاصی گروه B. است که به رطوبت و جوانی پوست کمک می‌کند. همچنین خاصیت ضدالتهاب داشته و در خشکی و تحریک‌پذیری پوست و روشن‌تر شدن رنگ پوست موثر است.
ویتامین K. به صورت موضعی در کاهش خطوط تیره دور چشم موثر است. بیش از ۲ هزار ترکیب آنتی‌اکسیدان در غذا‌ها وجود دارد، ولی بیش از همه ویتامین‌های E، C. و بتاکاروتن و نیز ماده مغذی سلنیوم مهم هستند.
طبق تحقیقات انجام شده توسط دانشگاه فلوریدا، بعضی از انواع آنتی‌اکسیدان‌ها در پوست میوه‌ها وجود دارد. شاید به همین دلیل است که مصرف میوه‌ها با پوست مفیدتر است. از جمله این میوه‌ها سیب است که مواد فیتوشیمیایی موجود در سیب اثرات ضدسرطان دارد و در پوست سیب درختی ۸۷ درصد بیشتر از مغز میوه است.
براساس تحقیقات جدید دانشگاه کالج لندن، آنتی‌اکسیدان‌ها نقشی در کند کردن روند پیری ندارند و در واقع عامل اصلی پیری پوست تخریب توسط رادیکال‌های آزاد نیست.