شاید
اگر او در دقایق پایانی با لباس پدیده به زمین می رفت و گل سوم را برای
این تیم به ثمر می رساند تا این اندازه آنها را دل آزرده نمی کرد.
روز قبل از دیدار استقلال – پدیده مشهد با محمد تقوی در هتل المپیک قرار
داشتم. هافبک سال های دور تیم ملی و استقلال که رفتار و گفتار جنتلمنانه ای
دارد و در 14 سالی که در انگلستان به سر بُرد تمام وقتش را صرف یادگرفتن
فوتبال مدرن کرد و حالا سه ماهی می شود که مدیر فنی و یکی از مربیان تیم
فوتبال پدیده مشهد است و با رضا مهاجری همکاری می کند.
او
که هنوز یک استقلالی واقعی است مثل حرفه ای ها ترجیح داد به جای حرف زدن
در مورد تیم قدیمی اش، در مورد پدیده حرف بزند. می گفت اگر تیمی مقابل ما
فوتبال بازی کند روز سختی خواهد داشت. بی تعارف از فقدان روح حرفه ای بر
عملکرد بازیکنان حرف زد و اینکه اگر با همین کیفیت و بی انگیزگی برای
یادگرفتن در بریتانیا اگر باشند یک صدم این پول را نمی گیرند و هرگز فرصت
بازی در سطح اول، دوم و حتی سوم فوتبال این کشور را پیدا نمی کنند. او با
اطمینان گفت که متاسفانه فردا برای استقلال روز سختی است.
وقتی
فغانی داور بازی سوت پایان دیدار استقلال-پدیده را به صدا درآورد نتیجه
2-0 به سود قرمزهای مشهد با دو گل محمد قاضی و حسین مهربان روی تابلو رقم
خورده بود. باورنکردنی و تلخ. در روزی که سکوها مثل درون علیرضا منصوریان
به هم ریخته و متشنج بود. او آشکارا در پایان بازی تمرکزش را بر رفتارش از
دست داده بود و در حالیکه یک دقیقه به پایان بازی مانده بود به سمت مهاجری
رفت و پنجه در پنجه اش دقایق پایانی را تماشا کرد. رفتاری که عادل فردوسی
پور آن را «عاشقانه» عنوان کرد.
حال
و روز هواداران استقلال خوب نیست. پنچ بازی، چهار امتیاز، سه شکست و تنها
یک گل زده! کافیست به آمار گلزنی تیم تازه صعود کرده پارس جم نگاه کنید؛
چهار بازی و 10 گل! در چنین حال و هوایی شوخی های عادل فردوسی پور گزارشگر
بازی در دقایق پایانی بیش از هر زمان دیگری نمک بر زخم آبی ها پاشید. شاید
اگر او در دقایق پایانی با لباس پدیده به زمین می رفت و گل سوم را برای این
تیم به ثمر می رساند تا این اندازه آنها را دل آزرده نمی کرد.
وقتی
تیم نتیجه می گیرد هواداران از همه چیز ایراد می گیرند. اینکه چرا پدیده
باید قرمز می پوشید؟ چرا مهدی قائدی دیر به زمین آمد؟ چرا آبخوری ها تمیز
نیست؟ چرا علی قربانی از یک قدمی قادر به گلزنی نیست؟ چرا حسن بیت سعید این
همه دور از دروازه حریف بازی می کند؟ چرا بعضی از اعضای هیات مدیره روز
قبل از بازی از بررسی گزینه های جانشینی منصوریان حرف زده اند و ... اما
حالا بسیاری از آنها از عادل فردوسی پور شکایت دارند و به او حمله می کنند.
عادل
فردوسی پور تنها ستاره لیگ برتر فوتبال ایران است که هر سال بهتر می شود.
ستاره های هم نسل او از فریدون فضلی گرفته تا رضا عنایتی و بهروز رهبری فر و
علی دایی و سیروس دین محمدی و .. همه بازنشسته شده اند. اما او مثل
بنجامین باتن هر روز جوان تر و چالاک تر می شود.
عادل
قطعاً بیش از ما نگران جایگاهی است که سال ها برای به دست آوردن آن کوشیده
است اما شوخی های کنایه آمیز او با «شوآف» کردن منصوریان، زانو زدن او،
گرفتن دست مهاجری و ... کمی بیش از اندازه معمول بود. دستکم در آن لحظات
هواداران استقلال نیاز به همدردی داشتند و لابد زیر لب به عادل گفتند: اگر
نوشم نئی، نیشم چرایی؟!
شوخ طبعی گزارشگران همیشه
مثل افزودنی های مجاز که می تواند یک غذا را خوشمزه کند، به گزارش رنگ و
بو می بخشد اما آشپزی برای هواداران استقلال و پرسپولیس که سخت پسند هستند
آن هم در روزهای تلخ کار دشواری است. به نظر عادل دیروز آش را زیادی شور
کرد!