تابناک گیلان / اگر سطح این منطق کمتر از تخلف باشد این خود مصداق بی قانونی و تخلف است. اگر بیشتر هم باشد باز هم فرقی ندارد. شاید موارد پرشماری از برخورد بازدارنده نامناسب با تخلفات را پیش از این دیده ایم. در ورزش ایران نیز می توانید تخلفاتی را پیدا کنید که برخورد و یا مجازات مناسبی با آن صورت نگرفته است به این معنا که یا کمتر از حد تخلف بوده یا خیلی بیشتر. در میان تمام تخلفاتی که از سوی ورزشکاران و دیگر متولیان امر ورزش در سال های اخیر دیده ایم و شنیده ایم به جدیدترین مورد می رسیم؛ محرومیت سه والیبالیست جوان تیم ملی بانوان.
از اصل ماجرا خبر دقیقی نداریم که چه اتفاقی در تایلند افتاده است. اما کافی است به حکم کمیته انضباطی فدراسیون والیبال دقت کنید: سه دختر جوان که حدودا ۲۰ سال دارند به دلیل آنچه که «عملکرد فنی ضعیف در ترکیب تیم ملی و ایجاد حاشیه های نامناسب برای تیم ایران در جریان رقابت های قهرمانی زیر ۲۳ سال آسیا در تایلند» عنوان شده بود با محرومیت های بسیار سنگین مواجه شده اند. شقایق شفیعی سه سال، نگین شیرتری دو سال و منا رمضانی یک سال از حضور در کلیه مسابقات مرتبط با والیبال محروم شده اند. به سراغ همان منطق بروید. سه دختر حدودا ۲۰ ساله را به دلیل تخلفی در جریان رقابت های قهرمانی آسیا با چنین محرومیت های سنگینی روبرو کرده اند. این محرومیت می تواند به معنای پایان دوران حرفه ای و اصلا ورزشی این سه دختر باشد. این سه نه تنها موقعیت خوب خودشان را در والیبال از دست داده اند که شوک روحی بزرگی به آنها وارد شده و غرور و اعتبار آنها را خدشه دار کرده است. منطق کجاست؟ راه بازگشت و بخشش برای سه دختر جوان وجود ندارد؟ این حکم بی سابقه فدراسیون والیبال از کجا نشات می گیرد؟ سه دختر جوان لایق گذشت و بخشش بیشتری نیستند؟ جریمه سنگینی که برای آنها در نظر گرفته شد با بی انضباطی های آنها در تایلند همخوانی دارد؟ سابقه این برخورد چکشی در میان والیبالیست های بی انضباط مرد هم وجود دارد؟ سوال زیاد است. نخستین فردی که باید پاسخگو باشد محمدرضا داورزنی سرپرست فدراسیون والیبال است. او نباید سوالات را بی پاسخ بگذارد و نباید از زیر سوال رفتن آبروی سه دختر جوان اینگونه بگذرد.
اگر صرف بی انضباطی در جریان رقابت های مهم و یا خارج از یک مسابقه مهم این جریمه سنگین و حیرت آور را می طلبد اکنون بسیاری از چهره های سرشناس ورزش مردان باید محروم باشند. باز هم اینجا سوال های زیادی به وجود می آید. چرا یک ورزشکار که یکی از بدترین انواع تخلف را انجام داده نه تنها محروم نمی شود بلکه به المپیک هم می رود؟ چرا فلان فوتبالیست مطرح در دبی عرشه کشتی را اجاره می کند و اعمالی را هم مرتکب می شود اما کسی به او کاری ندارد؟ چرا فلان فوتبالیست مطرح و سابق تیم ملی همسر سابقش را با اسلحه تهدید می کند اما همچنان در لیگ برتر حضور دارد؟ محرومیت سنگین و غیر منطقی فقط باید برای سه دختر جوان که ابتدای راه هستند، باشد؟ اصلا به سراغ نمونه های دیگری والیبال می رویم. المپیک ۲۰۱۶ را یادتان هست؟ همان المپیکی که در مراسم رژه کاروان ایران ستاره هایی مانند معروف، محمودی و موسوی بنا به دلایلی حاضر نشدند در رژه کاروان ایران شرکت کنند؟ کمیته انضباطی که اکنون سه دختر جوان را با سنگین ترین محرومیت ممکن مواجه کرده آن زمان کجا بود؟ اصلا به یک نمونه دیگر می پردازیم. محمد موسوی صراحتا پاره وقت برای تیم ملی بازی می کند. سه دختر جوان هم در تایلند به تعبیر فدراسیونی ها کم کاری کرده اند. چه تفاوتی وجود دارد؟ کم کاری فقط برای دخترهای والیبالیست بد است؟
آقای داور زنی پاسخگو باشید. رفتار فدراسیون با این سه دختر والیبالیست به معنای واقعی تاسف برانگیز بود. تبعیض بسیار واضحی را می بینیم. اگر بی انضباطی بد است برای همه بد باشد. نه اینکه سه دختر با سنگین ترین محرومیت روبرو شوند و بقیه به خوبی و خوشی و با انبوهی از بی انضباطی های ریز و درشت به حضورشان در ورزش ادامه بدهند.
اکنون مهم نیست که تیم ملی والیبال ایران در لیگ جهانی حضور دارد یا نه . این هم مهم نیست سعید معروف برترین پاسور این رقابت ها شده یا نه. اصلا هم مهم نیست چه کسی مصدوم است و چه کسی به بازی بعدی تیم ملی والیبال مردان نمی رسد. یکی بیاید پاسخگو باشد دلیل این برخورد چکشی با سه استعداد والیبال ایران و بازی کردن با آبرو و اعتبار آنها چه بود. کسی پاسخگو هست؟!!!