تابناک / سرای محلات چه فوائدی برای جمعیت 800 هزار نفره شهر رشت داشته است که شهرداری رشت اخیراً در یک فراخوان مناقصه به ارزش بیش از 5 میلیارد تومان تصمیم گرفته است سرای محله به همراه حسینیه در شهرک امام حسین این شهر ایجاد کند؟
شهرداری رشت در یکی دو سال اخیر اقدام به ایجاد سرای محله در چند محله این شهر کرده است که با هدف تجمیع کردن همه ظرفیت های اجتماعی ساکنین آن محل ایجاد شده است در صورتی که بررسی ها نشان می دهد یکی دو مورد از آنها فعال هستند و بعضی از آنها تبدیل به میتینگ های انتخاباتی شده و خروجی دیگر نداشته است.
نکته مهم اینکه در یک محله علاوه بر مسجد، پایگاه مقاومت بسیج و کانون فرهنگی - هنری نیز وجود دارد که اهداف سرای محله را دنبال می کند؟ چرا با انجام کار موازی بودجه های فرهنگی شهرداری را هدر می دهیم و به جای اینکه بیاییم مساجد، پایگاه های مقاومت بسیج و کانون های فرهنگی هنری مساجد را تقویت کنیم، بار دیگر تصمیم گرفتیم که یک سرای محله به همراه حسینیه در یک نقطه از شهر با اعتباری بالغ بر 5 میلیارد تومان بسازیم و این کار جز هدررفت هزینه ها، فوائدی برای همه شهروندان نخواهد داشت.
استفاده از مساجد برای جمع کردن ظرفیت های اجتماعی ساکنین محل ضروری بوده و امروزه دنیا پژوهشگرانی را گمارده است که چگونه امام راحل از ظرفیت مساجد برای تغییر یک نظام سیاسی استفاده کرده است، آن وقت دوستان مدیریت شهری شهر رشت با ایجاد سرای محله به دنبال شقه شقه کردن جامعه هستند و بعضا نمی بینند که در زمین چه کسی توپ می زنند.
اختلاف سلیقه بین ائمه جماعات، هیئت های امنا ، شورای پایگاه بسیج و کانون فرهنگی بعضی از مساجد را نباید بهانه ای برای توجیه ایجاد سرای محله کنند و اگر با شهری مانند تهران مقایسه می کنند، بدانند تهران از نظر جمعیت و وسعت قابل قیاس با رشت نیست، ضمن اینکه چرا این دو شهر را بر اساس شاخص های دیگر توسعه شهری با هم مقایسه نمی کنند؟
فاصله انداختن اقشار مختلف جامعه از یکدیگر عامل بسیاری از آسیب های اجتماعی بوده و هر کار فرهنگی که منجر به انسجام اجتماعی نشود و آسیب های اجتماعی مانند طلاق، اعتیاد، افسردگی را کاهش ندهد، قطعا بر اساس مدل مهندسی فرهنگی انجام نشده و ایجاد سرای محلات در رشت نیز همین سرنوشت را دارد.
اعتقاد دارم متولیان فرهنگی شهر رشت با هم افزایی، گوشه ای از کارهای فرهنگی را به عهده بگیرند تا نتایجش در کاهش آسیب های اجتماعی مشهود باشد و از موازی کاری بشدت پرهیز کنند تا جامعه دچار سردرگمی فرهنگی نشود.