سرنوشت خاص ترین تیم محبوب بی پول ایران
تابناک گیلان - ملوان انزلی اگرچه محبوب‌ترین تیم فوتبال شهرستانی ایران است اما یکبار دیگر طعم تلخ سقوط را چشید.
ملوان بندرانزلی خاص‌ترین تیم فوتبال ایران است. تیمی که متعلق به مرکز استان نیست اما سال‌هاست که در فوتبال ایران حضوری آبرومندانه دارد. از جام تخت جمشید گرفته تا امروز ملوان در فوتبال ایران حضوری مثبت و موثر داشته و بازیکنان زیادی به فوتبال ملی معرفی کرده است.
از غفور جهانی تا سیروس قایقران و پژمان نوری و مازیار زارع و ... این تیم خاص در سال 95 یکبار دیگر طعم تلخ سقوط به لیگ دسته اول را در لحظه آخر چشید.
در شهر انزلی انگار گرد مرگ پاشیده‌اند. هیچکس حال حوصله ندارد. همه دمق و پکر هستند و افسوس می‌خورند. تیم ملوان برای مردم شهر انزلی بیشتر از یک تیم است. آنها به عشق ملوان زندگی میکنند و اکنون که عشق آنها در لیگ برتر نیست حال هواداران فوتبال انزلی هم خوش نیست.
ملوان در لیگ برتر پانزدهم اگرچه با شکست مقابل سیاه‌جامگان سقوط کرد اما سقوط ملوان از پیش از شروع مسابقات کلید خورده بود. جایی که یک مالک خصوصی با وعده‌های شیرین برای خرید ملوان قدم پیش گذاشت اما در نهایت همه وعده‌ها پوچ از آب درآمد از پیشنهاد جذب علی دایی گرفته تا تبدیل ملوان به یک باشگاه رویایی.
در نهایت امیر قلعه‌نویی برای حضور در متفاوت‌ترین تیم ایران ترغیب شد اما امیر خیلی زود فهمید که ملوان به جز عشق و علاقه هوادارانش تقریبا هیچ چیز دیگری ندارد! عشق و علاقه و هوادار برای یک تیم فوتبال ضرورری است اما کافی نیست و در نهایت قلعه‌نویی بعد از یک برد و یک باخت بدون اینکه پولی از ملوان بگیرد از انزلی رفت. او حتی مبلغ اندکی هم که طلب داشت را به باشگاه بخشید تا شاید یک کانکس برای تیم ملوان بخرند!
بعد از قلعه‌نویی استقلالی، ملوان به سراغ حمید استیلی پرسپولیسی رفت! استیلی تلاش کرد با همه چیز بسازد اما عرصه برای حضور او هم تنگ شد و در نهایت در 9 بازی آخر هدایت ملوان به محمد احمدزاده رسید و احمدزاده هم فقط 6 امتیاز گرفت تا ملوان سقوط کند.
اکنون دیگر قوی سپید خزر در لیگ برتر نفس نمی‌کشد و پیکر بی‌جان این تیم دوست داشتنی نیازمند تیمار و درمان است. ملوان هنوز هم بی‌پول و بی امکانات است اما هوادارانش هستند و به این تیم هنوز عشق می‌ورزند اما ملوان به جز هوادار نیازمند پول، امکانات و مدیریت و برنامه‌ریزی است وگرنه ملوان هم به سرنوشت تلخ تیم‌هایی چون شاهین بوشهر و نفت مسجد سلیمان دچار خواهد شد. هواداران نمی‌دانند چه بگویند.
دنبال مقصر گشتن هم دردی از ملوان درمان نمی‌کند شاید بهتر باشد که ملوان دوباره بازسازی شود و مسئولان شهری و استان گیلان باید بدانند ورزش شهر و استان‌شان بدون ملوان یک چیزی کم دارد. ملوان نگین انگشتری ورزش و فوتبال گیلان و شهر انزلی بود. نباید این نگین ارزشمند را چون به زمین افتاده فراموشش کنیم.
مرثیه‌ای بر رویای داماش
تابناک گیلان - مصطفی نعیمی؛ یکی از طرفداران دو اتشه تیم ابی پوش پایتخت بود. به مرور زمان با بالا رفتن درک و فهم اجتماعی دریافت که در هیاهوی تبلیغات تلوزیون و مطبوعات ، تیمی در قلب استان حضور دارد که نیاز به حمایت او دارد.
این گونه بود که هرگاه، حتی تیم ابی پوش تهرانی در برابر تیم استان او قرار میگرفت برای تیم خود گلو پاره میکرد نه تیم پایتخت.
حال فرقی نمیکرد نام آن تیم چه باشد، استقلال شهرداری، پگاه، داماش ...
طرفداری از تیم های گیلانی برای من و خیلی از دوستدارانشان تبدیل به یک مساله هویتی و حیثیتی شده است.
آن را قسمتی از هویت و افتخار شهر، و به نوعی معرف شهر به ایران عزیز میدانیم.
شاید خواننده این مطلب از خود بپرسد که چرا از طریق یک تیم فوتبال میخواهید خود را به جامعه ایرانی بشناسانید.
شما که دارای اب و هوای منحصر بفرد و امکانات بی نظیری همچون کوه و دریاه هستید که هرکدام خود میتواند به تنهایی معرف بسیار مناسبی باشد.
ولی نویسنده این مطلب بنا به دلایلی که در ادامه شرح خواهم داد چنین نظری نداشته و ندارم.
در مورد اب و هوای مناسب که جای شکی نیست بسیار مناسب است ولی به هیچ عنوان از این ظرفیت به درستی استفاده نشده است.
همیشه شمال کشور را به چشم مکانی دیده اند که یک روز بیایند کمی لب ساحل بنشینند و مقداری خوراکی های مختلف میل نمایند و برگردند به شهرشان بگویند رفتیم ویلایمان در شمال حالی کردیم و بازگشتیم.
نه خبری از یک اثر هنری منحصر بفرد در کلامشان دیده میشود نه تعریف از تفریحگاه مناسبی در تجربیاتشان و نه خاطره ای از فرهنگ خاص مردمان شمال در سخنانشان.
این شهر را به نوعی یک هتل سر راهی میبینند که اتاقی از آن را برای خود خریداری کرده اند و در ایام بیکاری سری به آن میزنند.
البته حق دارند.
به لطف مسئولین استان، استانی با این پتانسیل بالای زیست محیطی، هیچگونه امکانات رفاهی مناسبی که ندارد هیچ پ، برسر راه همان اندک امکانات بخش های خصوصی نیز سنگ اندازی میکنند.
استانی که به لطف همان مسئولین همیشه جزو بالاترین آمار بیکاری کشور میباشد.
این گونه شناخت استان برای من و خیلی از هم استانی های من گران تمام خواهد شد.
روزی تیمی داشتیم به نام داماش که افتخار شهر و استان ما بود. حال هر اسمی که میخواست داشته باشد.
ولی برای ما فقط یک نام را تداعی میکرد. رشت
در دورانی که صدا سیمای ملی به طور مداوم تبلیغ طرفداری از دو تیم پایتخت را میکند قلب ما فقط برای تیم شهرمان میزند.
داماشی که بارها تیم های پرطرفدار پایتخت و تیم های تراز اول کشور با بازیکنان میلیاردیشان را در خانه و خارج از خانه شکست داده و افتخاراتی را کسب کرده.
حتی به فینال جام حذفی نیز راه یافتیم. که به هیچ عنوان اتفاقی نبود و تنها با بی تجربگی و ابهاماتی که جای نقل آنها در این مطلب نمیگنجد جام را نتوانستیم کسب نماییم.
شاید اگر در اصفهان، خوزستان، تهران و یا ... میبودیم و از پولهای بیت المال که از کارخانه های دولتی کسب میشد نصیبی میبردیم، نیازی نبود این گونه دست به تاراج نخبگان خود بزنیم و افتخارات را دور از دسترس خود ببینیم.
شاید همچون تیم های تبریز، شیراز، انزلی و ... نظامی بودیم و سرباز بازیکن میگرفتیم حال روزمان این نمیشد.
فصلی نبود که بگذرد و حدود هفت، هشت بازیکن طراز اول خود را از دست نداده باشیم.
اگر نگاهی به تیم های قهرمان ده فصل اخیر لیگ برتر بیندازید خواهید دید که حداقل تغییرات را در ترکیب خود داشته اند.
حال روز تیم های استان ما، بارزترین مثال برای روشن شدن کم کاری مسئولین استان میباشد.
روزی که که ملوان و داماش به لیگ های پایین تر سقوط کردند، غبار غم کل استان را فرا گرفت.
و بزرگترین مشکل هردو تیم داماش و ملوان عدم تامین منابع مالی مناسب است که این مطلب خود بازمی گردد به عدم توانایی مسئولین در توسعه زیر ساخت و ایجاد بستر مناسب جهت جزب سرمایه گذار خارجی.
ولی تیم ما همانند خیلی از تیم های دیگر نیست که محو شود و کسی سراغی از آن نگیرد. تیم ما نتیجه سالها خون دل خوردنمان است.
قسمتی از هویت نانوشته شهر ماست.
غم ان غم ماست.
فرزندی است که امروز در مقابل دیدگان ما به پرتگاه نابودی میکشانندش.
ایستاده مردن حق ماست.
پیوس: تنها به عشق هواداران متعصب سپیدرود به رشت آمدم
تابناک گیلان - پیوس می‌گوید: راه صعود سپیدرود بسیار سخت بود ولی با تمرکز بازیکنان توانستیم صعود کنیم.
فرشاد پیوس سرمربی تیم فوتبال سپیدرود که توانست این تیم را پس از سالها ناکامی به لیگ دسته یک برساند به خبرنگار ورزشی ایلنا می‌گوید: وقتی من تیم را تحویل گرفتم شرایط خیلی سخت بود و همه بازیکنان از نظر روحی افت کرده بودند؛ بازیکنانی که از نظر تجربه و تکنیک فنی دارای کیفیت خوبی بودند. با تلاش فراوان اما توانسیم در گام اول روحیه بازیکنان را برای صعود آماده کنیم و رفته رفته با بازی‌های سخت، خود را به صدر جدول رساندیم و با حمایت پرشور هواداران در نهایت توانستیم طلسم را بشکنیم و به لیگ یک صعود کنیم. من تنها به عشق هواداران متعصب سپیدرود به رشت آمدم و خوشحالم که توانستم آنها را شاد کنم.
او ادامه می‌دهد: فوتبال گیلان با توجه به تیم‌های ریشه‌دار خود میتواند در سطح اول فوتبال ایران قرار بگیرد و مدعی باشد. سپیدرود با یک برنامه پنج ساله میتواند با منظم کردن تیم‌های پایه خود بازیکنان خوبی را به تیم بزرگسالان تزریق کند و در این شرایط است که راه صعود به لیگ برتر هموارتر شود.
پیوس در مورد ماندش در سپیدرود و نشستن روی نیمکت این تیم در لیگ دسته یک اضافه میکند: هنوز صحبتی با مسوولان سپیدرود در این خصوص انجام نداده‌ام. بازی در لیگ یک خیلی سخت‌تر از لیگ دوم است که باید بودجه لازم فراهم شده و شرایط از سوی مقامات باشگاه برای بازی در لیگ دسته یک آماده شود و اگر در این زمینه‌ها به توافق برسیم حتما در کنار هواداران سپیدرود می‌مانم.
او سقوط تیم‌های گیلانی را ناراحت کننده توصیف میکند و با اشاره به رقابت سنتی سپیدرود و ملوان ادامه می‌دهد: از شنیدن خبر سقوط داماش و ملوان که جزو تیم‌های پرهوادار ایران محسوب می‌شوند بسیار ناراحت شدم. در فصل آینده بازی سپیدرود و ملوان در لیگ دسته اول میتواند از هیجان زیادی برخوردار باشد و این دو تیم پس از سالها دربی سنتی خود را برگزار خواهند کرد تا فوتبال دوستان از هیجان این بازی لذت ببرند.
فرشاد پیوس به بازی‌های خوب تیم پرسپولیس تهران اشاره میکند و می‌گوید: امسال پرسپولیس شخصیت قهرمانی داشت که متاسفانه در هفته آخر از دستیابی به قهرمانی باز ماند ولی با کسب سهمیه به نظرم روند روبه رشدی را پیش رو دارد.